Category: I Wojna Światowa

0

Łamanie Traktatów Wersalskich przez NIEMCY

Okręty Podwodne Świata przedstawiają audycję pt. Łamanie Traktatów Wersalskich przez Niemcy. Traktaty Wersalskie miały zapewnić pokój na świecie. Ich podpisanie przez strony walczące znacząco ograniczały ich potencjał militarny, a w przypadku Niemiec praktycznie eliminowały...

Okręt podwodny K15 0

Okręty podwodne na „parę”

Przed I wojną światową w 1913 roku powstały plany zbudowania okrętów podwodnych wyposażonych w turbiny parowe. Plany zostały zrealizowane w 1916 roku, a okręty otrzymały nazwę typ K. Pomysł admiralicji brytyjskiej zakładał zbudowanie okrętów podwodnych które będą posiadały zbliżoną prędkość do okrętów liniowych płynąc na powierzchni. Niestety okręty tego typu były projektem niedopracowanym, posiadającym liczne błędy konstrukcyjne dlatego otrzymały prześmiewczą nazwę „Kalamity class” czyli „Typ nieszczęście”.

Niemiecki okręt podwodny U 38 u wybrzeży Bosforu. / Zdjęcie: zbiory Anatol Taras 1

U-booty Kajzera na Morzu Czarnym cz. II

31 maja na Morze Czarne wpłynał drugi duży niemiecki okręt podwodny U 38 (zbud. 1914), należący do tego samego typu co U 33. Okręt dotarł do Stambułu z Adriatyku 23 maja. Admirał Souchon napisał w swoim dzienniku, że przerwanie się 2 dużych okrętów podwodnych przez zapory minowe na podejęciu do Dardaneli graniczyło z cudem. Okrętem dowodził KL Max Valentiner 10, jeden z niemieckich rekordzistów w zakresie zatapiania tonażu.

Niemiecki mały okręt podwodny UB 7 przerzuconyu na Morze Czarne z baz austro-węgierskich na Adriatyku. / Zdjęcie: zbiory Władymir Zabłockij 0

U-booty Kajzera na Morzu Czarnym cz. I

Wśród eksponatów tureckiego muzeum marynarki wojennej (Deniz Muzeis) w Stambule znajduje się jeden zupełnie nietypowy eksponat. Na otwartym placu przed muzeum, podobnie jak to ma miejsce we wszystkich muzeach morskich świata stoją stare działa, reflektory, miny, pociski, wyrzutnie torpedowe z okrętów różnych epok oraz… najprawdziwszy okręt podwodny niemiecki UB 46 z okresu pierwszej wojny światowej. Dokładnie nie cały okręt, lecz tylko jego szkielet w postaci trzech dużych fragmentów dziobowej części kadłuba oraz kiosku, posadowionych na betonowym cokole i na sztywno połączonych ściągaczami. To wszystko, co pozostało z niemieckiego U-boota po wejściu na rosyjską zagrodę minową u wylotu Bosforu w dniu 7 grudnia 1916 roku.

Kanonierka Virsaitis ze stojącymi u jej burty trałowcami Imanta i Viesturs. Na fotografii widoczne różnice między obydwoma trałowcami. Viesturs nosił jako wyróżnik dwa białe pasy na kominie, Imanta miała pojedynczy biały pas. Ponadto, różnej wysokości były nawiewniki obydwu okrętów, te na Viesturs były wyższe. / Zdjęcie: zbiory Dmitry Dmitryev 0

Historia Łotewskich Sił Morskich 1919-1940 cz.1

Po wyzwoleniu Rygi spod okupacji bolszewickiej przez wojska łotewskie i  niemieckie pod koniec kwietnia 1919 roku miała miejsce próba zmiany rządu tymczasowego. W Rydze został powołany wspierany przez Niemców rząd pod przywództwem Andrievsa Niedra. Do  lipca 1919 roku w  północnej Łotwie walczyły także oddziały estońskie kontynuujące operację przeciwko armii Niemców Bałtyckich (Landeswehry).

Załoga niemieckiego okrętu podwodnego typu UC-1 na pokładzie. Okręty podwodne tego typu były wykorzystywane głównie do stawiania pól minowych. / Zdjęcie: commons.wikimedia.org 0

Ciekawostka historyczna – Okręt podwodny bez torped

Witold RYCHTER Podczas I wojny światowej Kaiserliche Marine (Cesarska Marynarka Wojenna) wraz z admirałem Tirpitzem na czele podjęła decyzję o budowie nowego typu okrętów podwodnych małych stawiaczy min opracowanych przez Inspektorat Torped pod kierunkiem...

Pancernik Nagato – okręt flagowy admirała Yamamoto Isoraku, naczelnego dowódcy Połączonej Floty. / Zdjęcia: zbiory Shizuo Fukui 0

Organizacja Połączonej Floty 6 grudnia 1941 roku

Połączona Flota (jap. Rengō Kantai) stanowiła główną pięść uderzeniową Japońskiej Marynarki Wojennej (jap. Nippon Kaigun). Formacja ta została powołana po raz pierwszy dla potrzeb wojny chińsko-japońskiej z lat 1894-1895, jednak po jej zakończeniu została rozformowana. Wizja nowej wojny, tym razem japońsko-rosyjskiej skłoniła Japończyków do jej reaktywacji 15 grudnia 1903 roku. Później jeszcze kilkakrotnie była rozwiązywana, na trwałe utworzono ją 1 grudnia 1922 roku. Odtąd istniała już nieprzerwanie do zakończenia II wojny światowej, dzieląc swój kres z końcem dotychczasowych dziejów Cesarskiej Marynarki Wojennej.

Okręty podwodne I 51 oraz I 52 w czasie jednego z rejsów szkoleniowych. / Zdjęcie: zbiory Shizuo Fukui 0

Geneza, rozwój i doktryna wykorzystania japońskich okrętów podwodnych

Początek XX wieku to okres w którym Japonia rozwija szereg planów strategicznych w których Stany Zjednoczone są traktowane jako główny przeciwnik. Plan ten określony jako Imperialna Polityka Obronna (Kokubo Hoshin) opracowany został w 1901 roku mając swe wznowienia w latach 1910, 1912, 1928 i 1934 roku. Każde kolejne wydanie było odpowiednio aktualizowane, lecz dogłębne studium rozpoczęto w 1918 roku gdy pojawiły się nowe problemy obronne po zakończeniu I wojny światowej.

Rada Czterech na konferencji pokojowej po I wojne światowej w Paryżu, 27 maja 1919 (od lewej) Premier David Lloyd George (Wielka Brytania), premier Vittorio Emanuele Orlando (Włochy), premier Georges Clemenceau (Francja), prezydent Woodrow Wilson (USA). / Zdjęcie: Edward N. Jackson (US Army Signal Corps) 0

Łamanie Traktatów Wersalskich przez Niemcy

Traktaty Wersalskie miały zapewnić pokój na świecie. Ich podpisanie przez strony walczące znacząco ograniczały ich potencjał militarny, a w przypadku Niemiec praktycznie eliminowały ten kraj z grona państw europejskich posiadających silną i nowoczesną flotę wojenną. Niestety podpisując traktaty nie zadbano należycie o mechanizmy kontrolne, które jak pokazały Niemcy można było w dość prosty sposób omijać.

Łodzie latające Curtiss H-16 (na lądzie) i HS-1L (na wodzie) w bazie Pensacola na Florydzie, 1918 rok. / Zdjęcie: NH&HC 0

Amerykańskie skrzydła nad europejskimi wodami czyli Amerykańskie lotnictwo morskie w I Wojnie Światowej

W dniu 14 listopada 1910 r. cywilny pilot Eugene Ely wystartował samolotem konstrukcji Curtissa z platformy ustawione na dziobie krążownika Birmingham. Start był udany, choć odnotować należy, że ledwo ledwo – maszyna musnęła kołami powierzchnię wody, tak, że spryskane zostały gogle pilota! Dwa miesiące później, w dniu 18 stycznia 1911 r., Ely lądował na pokładzie okrętu, a ściślej na platformie, którą ustawiono na rufie krążownika Pennsylvania (krążownik pancerny, nie mylić z późniejszym okrętem liniowym o tej samej nazwie).

Pancernik Mesudiye na fotografii wykonanej tuż po modernizacji w 1903 r./ Zdjęcie: zbiory Achille Rastell 0

Raport z ekspedycji Gallipoli 2011

Pierwsza Polska Ekspedycja Nurkowa Gallipoli 2011 rozpoczęła się 31 sierpnia i trwała do 9 września, a jej hasło przewodnie brzmiało: „Aktualny stan wraków okrętów zatopionych podczas bitwy o Dardanele oraz stan ich degradacji”. W ekspedycji wzięło udział jedenastu doświadczonych nurków wrakowych, fotografów i kamerzystów podwodnych oraz historyk wojskowości.

HMHS „Llandovery Castle”. / Zdjęcie: domena publiczna 0

Zatopienie HMHS Llandovery Castle – zbrodnia na morzu

W 1914 roku wybuchła I wojna światowa, która stała się konfliktem globalnym obejmującym niemal cały świat. Państwa, które walczyły ze sobą przeniosły rywalizację na akweny morskie. Dwa rywalizujące sojusze militarne Trójporozumienie i Trójprzymierze starły się również na morzach i oceanach.

Przed wybuchem wojny w 1905 roku powstały przepisy zwane konwencją genewską i konwencją haską, które miały zapewnić godne traktowanie jeńców wojskowych oraz cywilów podczas konfliktów zbrojnych. Niestety jak czas pokazał przepisy konwencji genewskiej i haskiej były łamane i dochodziło do ludobójstwa i zbrodni. Jednym z takich wydarzeń było zatopienie w 1918 r. okrętu szpitalnego HMHS Llandovery Castle.