Deutschland – podwodny statek handlowy

Witold RYCHTER

Podczas I wojny światowej Wielka Brytania wprowadziła blokadę ekonomiczną Niemiec, która pod koniec drugiego roku wojny w 1915 roku spowodowała znaczne trudności w zaopatrzeniu przemysłu zbrojeniowego w niezbędne importowane surowce. Taka sytuacja spowodowała w kręgach rządowych oraz handlowych Cesarstwa podjęcie decyzji o budowie podwodnych statków handlowych będących łamaczami brytyjskiej blokady.

Projekt koncepcyjny oraz budowa statku handlowego podwodnego zlecona została koncernowi Kruppa a wykonanie wszystkich prac przypadło stoczni Germaniawerft w Kilonii. Całe przedsięwzięcie finansowane było przez przedsiębiorstwo Deutsche, Ozean-Reederei GmbH, którego głównymi udziałowcami były: firma żeglugowa Norddeutscher Lloyd (NDL) i Deutsche Bank, których udziały gwarantowało państwo niemieckie.

Zakłady Kruppa produkujące sprzęt wojskowy na potrzeby armii miały duży problem z produkcją stali pancernej do której wytworzenia niezbędny jest nikiel. Krupp zainteresowany był przełamaniem brytyjskiej blokady, która negatywnie wpływała na handel ze Stanami Zjednoczonymi. Koncern nie mógł sprowadzić zakupionego za oceanem niklu i postanowił zbudować drugi podwodny statek handlowy na własny koszt.

Głównym inżynierem nadzorującym pracę konstruktorów został Hans Techla, któremu pomagał Rudolf Erbacht. Stocznia Flensburger Schiffbau wykonała kadłuby sztywne, pozostałe prace w tym wyposażenie statków wykonała już stocznia Germaniawerft.

Wodowanie pierwszego statku, miało miejsce 28 marca 1916 roku, a nadano mu nazwę Deutschland. Jego dowódcą mianowano kapitana żeglugi Paula Könga. Jednostka po odbyciu szeregu prób i usunięciu wykrytych usterek została 10 czerwca 1916 roku przekazana armatorowi. Nietypową konstrukcją zainteresowało się również Kaiserliche Marine, nadając jej robocze oznaczenie w swych dokumentach U-200.

Konstrukcja Deutschlanda

Statek został zaprojektowany jako jednostka dwukadłubowa o kadłubie sztywnym o średnicy maksymalnej 5,8 m oraz nadbudowanym nad nim kadłubie lekkim zewnętrznym. Długość całkowita statku wynosiła 65 m, szerokość maksymalna 8,9 m, wyporność w położeniu nawodnym 1510 ton, natomiast podwodna 1870 ton. Kadłub został podzielony na dziewięć wodoszczelnych przedziałów. Wnętrze kadłuba statku zostało tak zaprojektowane by pomieścić jak największą ilość ładunku. Statek mógł jednorazowo zabrać do 510 ton ładunku umieszczonego w ładowniach. Dodatkowo zaprojektowano pomieszczenia ładunkowe pomiędzy kadłubem sztywnym oraz lekkim, które mogły po zalaniu pomieścić do 290 ton kauczuku.

Napęd stanowiły dwa silniki wysokoprężne Germania o mocy po 400 KM. Pierwotnie silniki te przeznaczono na generatory dla niedokończonego pancernika Sachsen typu Bayern.

W zanurzeniu jednostkę miały poruszać dwa silniki elektryczne produkcji Siemene-Schuckertwerke o mocy po 400 KM każdy. Nawodna prędkość maksymalna wynosiła 10 węzłów, natomiast podwodna 5,5 węzła. Zasięg nawodny przy prędkości marszowej ekonomicznej (5,5 węzła) wynosił 25 000 mil morskich. Statek został również wyposażony w dwa peryskopy.