Deutschland – podwodny statek handlowy

Print Friendly, PDF & Email

W drodze do Baltimore

16 czerwca 1916 roku Deutschland wpłynął w swój pierwszy rejs do Stanów Zjednoczonych, zabierając w swych ładowniach towary o wartości około 4 milionów ówczesnych marek oraz pocztę dyplomatyczną. Załogę stanowiło 28 oficerów i marynarzy złożonych z osób cywilnych. Część załogi posiadała doświadczenie zdobyte ze służby na okrętach podwodnych marynarki wojennej.

Portem docelowym w dziewiczym rejsie miał być Newport News, lecz statek ostatecznie zawinął do Baltimore. Rejs przez Ocean Atlantycki trwał 24 dni i 9 lipca przetrwawszy sztorm, huragan u wybrzeży Ameryki, niekontrolowane zanurzenie i uderzenie o dni morskie, wykrycie przez patrolujące okręty brytyjskie, wpłynął do Baltimore i zacumował przy odizolowanym, specjalnie wynajętym nabrzeżu.

Załoga Deutschlanda w Baltimore. / Zdjęcie: Library of Congress Prints and Photographs Division Washington
Załoga Deutschlanda w Baltimore. / Zdjęcie: Library of Congress Prints and Photographs Division Washington

Przybycie Deutschlanda do Baltimore wywołało sensację wśród społeczności miasta. Przedstawiciele prasy, zwykli ciekawscy obserwowali załogę z wielkim zainteresowaniem, gdyż nikt wcześniej nie spotkał się z podwodnym statkiem handlowym. Brytyjscy oraz francuscy dyplomaci złożyli oficjalny protest domagając się uznania niemieckiej jednostki za okręt wojenny i internowania go. W proteście dyplomaci argumentowali że niemiecki okręt nie może być zatrzymany i poddany kontroli w taki sposób jak handlowe statki nawodne. Złożony protest został rozstrzygnięty przez specjalnie powołaną komisję, która po dokonaniu inspekcji, zapoznaniu się z konstrukcją statku uznała żądania ententy za bezzasadne i taki też werdykt wydała amerykańska komisja do spraw neutralności. Podając w oświadczeniu, że dopóki na okręcie nie ma zamontowanego uzbrojenia statek będzie traktowany jak zwykła jednostka handlowa.

Rząd USA chciał zachować bezstronność w konflikcie europejskim i zapewnić neutralność oraz wolność handlu dla walczących stron. Natomiast rząd niemiecki wywierał presję wysuwając niebezpodstawne oskarżenia o faworyzowanie narodów sprzymierzonych będących w koalicji przeciwko państwom centralnym.

Do USA Niemcy przywieźli cenny ładunek barwników, które wcześniej były eksportowane do tego kraju a w wyniku blokady morskiej przemysł amerykański nie mógł ich importować.

9 lipca 1916 roku dowódca Paul König napisał po dotarciu do USA.

Paul Koenig, kapitan Deutschlanda. 
Zdjęcie: FirstWorldWar.Com
Paul Koenig, kapitan Deutschlanda. Zdjęcie: FirstWorldWar.Com

Statek podwodny Deutschland, którym mam przyjemność dowodzić, to pierwszy z kilku statków handlowych zbudowanych na zlecenie Deutsche ozean Rhederei GMBH z Bremy. Pomysł budowy tego typu statku pochodził od Alfreda Lohmana prezesa Izby Handlowej w Bremie. Rada Nadzorcza, która przejęła zarządzanie firmą składała się z: Alfreda Lohmanna Prezesa Zarządu, Philippa Heinkena dyrektora generalnego Nord Lloyd i Klommerzienrat PM Herrman, dyrektora Deutsche Banku, Carla Stapeldeldta, Kierownika Nord Lloyd. Nasz statek przywiózł cenny ładunek barwników dla przemysłu amerykańskiego, które nie mogą być teraz importowane z naszego kraju z powodu sprzeciwu i blokady morskiej Anglii. Chcąc zachować nadal dobre stosunki z USA postanowiliśmy złamać blokadę morską i nadal kontynuować wymianę handlową pomiędzy naszymi krajami. Chciałbym zaznaczyć że nasza jednostka jest pozbawiona jakiegokolwiek uzbrojenia i nie różni się niczym od zwykłego statku handlowego. Mamy nadzieję że stare przyjacielskie stosunku ze Stanami Zjednoczonymi, wrócą do czasów gdy Prusy były pierwszym państwem, które pomogły Waszyngtonowi w walce o niepodległość od panowania brytyjskiego, a relacje między naszymi narodami były nad wyraz dobre.[…]

Herb miasta Bremy niech będzie przesłaniem dla naszej misji, którego klucze to znak że mamy otwarte bramy do wolnego handlu na świecie, które Wielka Brytania z wielką chęcią by zamknęła. Otwarte drzwi do handlu na świecie, wolność mórz, równe prawa dla wszystkich narodów na oceanach będą wtedy zagwarantowane gdy Niemcy odniosą zwycięstwo w tej walce.

List miał być skierowany do prasy by rozwiać wątpliwości, które można było mieć względem niemieckiego statku.

Załoga niemiecka została uroczyście zaproszona na obiad przez burmistrza Baltimore, na którym gościł również ambasador Niemiec, hrabia Johann-Heinrich von Bernsdorff. Przez cały pobyt załoga z kapitanem Königiem była bardzo ciepło przyjmowana. Do końca lipca statek załadowany został na drogę powrotną:

– 343 tonami niklu, (wg niektórych źródeł 341 tonami niklu)

– 83 tonami cyny, (wg niektórych źródeł 93 tonami cyny)

– 500 kg juty,

– 350 tonami kauczuku. (wg niektórych źródeł 348 tonami kauczuku)

Deutschland zabrał również na pokład ładunek złota z sejfu transatlantyku Kronprinzeissin Cecilie linii NDL, który był zacumowany w Baltimore. 1 sierpnia 1916 roku statek odbił od nabrzeża i udał się w drogę powrotną do Niemiec. Okręty brytyjskie blokujące wyjście na Atlantyk nie zdołały wytropić Deutschlanda, który po opuszczeniu amerykańskich wód terytorialnych zanurzył się i bezpiecznie wydostał na Atlantyk. Po 22 dniach 23 sierpnia Deutschland wpłynął na wody macierzyste i dwa dni później przybył do portu w Bremerhaven, gdzie uroczyście był witany przez tłumy.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *