Ciekawostka historyczna – Dlaczego niemieckie U-Booty nazywano „pływającymi karawanami”?
W pierwszych latach II wojny światowej straty niemieckich okrętów podwodnych były dość niewielkie. Z czasem rosły na skutek rozwoju przez aliantów broni i sił ZOP. Pod koniec 1941 roku Niemcy straciły łącznie 67 jednostek. Od roku 1942 straty z miesiąca na miesiąc stale rosły. W 1942 niemiecka flota podwodna straciła 87 okrętów a rok później aż 237. W 1944 zatopiono 242 U-Booty a w 1945 151 okrętów spoczęło na dnie. Faktyczne straty bojowe Niemców sięgnęły niemal 93%.
Podczas II wojny światowej U-Booty odznaczały się najwyższym odsetkiem śmiertelności ze wszystkich rodzajów wojsk w powietrzu, na lądzie i morzu, po obu stronach konfliktu.
Towarzystwa ubezpieczeniowe podczas II wojny światowej. Obliczyły iż przeciętny czas życia marynarza na okręcie podwodnym wynosi zaledwie pięćdziesiąt dni.
Średni wiek załóg U-Bootów na początku wojny wynosił 23 lata a pod koniec wojny zaledwie 20 lat. Tak wysoka śmiertelność wśród załóg okrętów podwodnych powodowała iż Niemcy nie mogli wygrać wojny podwodnej gdyż za szybko tracili zarówno okręty jak i wyszkolone załogi.
W alianckim kodzie U-Booty nazywano „karawanami”. Szanse na przeżycie dwunastu misji patrolowych niezbędnych do tego żeby marynarz U-Boota mógł się ubiegać o zwolnienie ze służby frontowej, były marne.
Dlatego niemieckie U-Booty nazywano „pływającymi karawanami”.
Więcej ciekawych historii z życia załogi na okręcie podwodnym można przeczytać w książce SimonaParkina pt. „Ptaki i wilki. Tajna gra, która odwróciła losy II wojny światowej” wydanej przez wydawnictwo REBIS.
Info o książce:
Parkin Simon – Ptaki i wilki. Tajna gra, która odwróciła losy II wojny światowej
„Intrygująca, prawdziwa opowieść o wojnie, grupie niesamowitych kobiet i jednej z najważniejszych gier wojennych w historii. Przeczytajcie ją, zanim wezmą się do niej filmowcy”.
Tom Mouat, oficer ds. gier wojennych w brytyjskiej Akademii Obrony Narodowej.
Rok 1941. Bitwa o Atlantyk przybiera dramatyczny obrót. Churchill ukrywa przed społeczeństwem liczbę zatopionych jednostek i poległych marynarzy. Jeśli nic się nie zmieni, głód może zmusić Wielką Brytanię do kapitulacji.
W tym krytycznym momencie na scenie pojawiają się niezwykli bohaterowie. Na początku 1942 roku emerytowany komandor wraz z grupą błyskotliwych kobiet, z których najmłodsza ma zaledwie siedemnaście lat, wchodzi w skład tajnej jednostki do spraw strategii. Na górnym piętrze uszkodzonego bombami budynku w Liverpoolu całymi dniami tworzą i toczą gry wojenne, skutecznie rozpracowując taktykę U-Bootów.
Simon Parkin przedstawia porywającą opowieść o kluczowej bitwie drugiej wojny światowej, ujawniając ukryte dotąd w cieniu postacie, ich pomysłowość i nieustępliwość. Przenosi nas z dusznych kabin U-Bootów do brytyjskiego pokoju operacyjnego, w którym w napiętej atmosferze nanoszono na mapę przebieg strategicznej gry na śmierć i życie.
Przeczytaj też:
Ciekawostka historyczna – Czym tak naprawdę jest Termoklina?
Wzrost aktywności US Navy na Oceanie Arktycznym
Atomowy okręt podwodny HMS Anson opuścił stocznię w Barrow w Furness
Topaz Tangaroa okręt do ochrony infrastruktury krytycznej w Royal Navy
Śledzenie pocisków rakietowych przez Amerykańskie Siły Kosmiczne (USSF)
