Typ GATO
UZBROJENIE:
Marynarka Wojenna USA w swych koncepcjach dotyczących uzbrojenia wychodziła z założenia iż okręty podwodne powinny być wyposażone jako broń głównie w torpedy przy jednoczesnej rezygnacji z uzbrojenia artyleryjskiego. Sztab główny wychodził z założenia że uzbrojenie artyleryjskie powinno być domeną okrętów nawodnych, a okręty podwodne nie powinny operować na powierzchni gdzie mogą stać się łatwym łupem dla samolotów lub szybkich okrętów nawodnych jak kutry torpedowe, eskortowce czy niszczyciele. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiła jedna armata przeciwlotnicza Mk21 Mod 1, kalibru 75 mm z lufą o długości 50 kalibrów.
Podczas II wojny światowej dość szybko przekonano się o błędnym założeniu odnośnie ubogiego uzbrojenia pokładowego i przez całą wojnę okręty były stopniowo dozbrajane. Dopiero istotne zmiany konstrukcyjne następnych typów okrętów podwodnych spowodowały rezygnację z tego typu uzbrojenia. Nastąpiło to dopiero po II wojnie światowej.
Podczas budowy okrętów montowano początkowo armatę Mk 21 Mod 1, która zastąpiona została przez model Mk 17 kalibru 125 mm z krótszą lufą (25 kalibrów), wykonaną z nierdzewnej stali tzw. “mokrą”. W tym modelu armaty nie trzeba było uszczelniać ani lufy, ani zamka przed zanurzeniem. Takie rozwiązanie sprawiało że okręt mógł szybciej się zanurzyć w chwili nagłego zagrożenia.
Okręty uzbrojone były również w karabin maszynowy kalibru 12,7 mm chłodzony wodą. Karabin ustawiony był w rufowej części kiosku.
Podstawowym uzbrojeniem okrętów tego typu były torpedy kalibru 533 mm, typu Mk XIV, które używane były do 1944. Zasięg tych torped wynosił 4.115 m przy prędkości 46 w., lub 8.300 m przy prędkości 31,5 w. Torpedy te słynęły z zawodności, bardzo często zawodząc. Czasami dowódcy wypływając na patrole bojowe, nie brali w ogóle torped zabierając zamiast nich miny.