SHINANO – pancernik, który stał się lotniskowcem

Shinano okręt ze stali i betonu

Okręt o długości 256 metrów posiadał opancerzony pokład startowy dla samolotów. Wyspa wzorowana była na lotniskowcach typu Taiho. Pokład lotniczy był w stanie wytrzymać uderzenie 500 kg (1100 funtów) bomby lotniczej. Wykonany został z dwóch warstw stali a przestrzeń pomiędzy nimi wypełniono materiałami absorbującymi uderzenie. Lotniskowiec był w stanie przewozić aż 720.000 litrów paliwa lotniczego. Samoloty były umieszczone w jednym hangarze o długości 153,4 m i szerokości 33,8 m. Samoloty dostarczane były na górny pokład przez dwie windy umieszczone na początku i końcu hangaru.

Shinano nie tylko był największym lotniskowcem jaki wówczas zbudowano ale również najlepiej opancerzonym. Zbiorniki paliwa osłonięte były płytami stalowymi oraz warstwą lanego betonu. Tak opancerzony okręt nie obawiał się ataku bombowców nurkujących startujących z pokładów amerykańskich lotniskowców gdyż te nie były w stanie zabrać bomb o większym wagomiarze. Realnym zagrożeniem były tylko bombowce startujące z lotnisk lądowych oraz okręty podwodne.

Uzbrojenie lotnicze składało się z:

• 18 samolotów myśliwskich Mitsubishi A7M Reppu (w tym 2 rezerwy),
• 18 samolotów torpedowych Aichi B7A Ryusei (w tym 2 rezerwy),
• 6 samolotów rozpoznawczych Nakajima C6N Saiun (w tym 1 rezerwy),
• 120 samolotów rezerwy, która miała służyć do uzupełnienia strat bojowych z towarzyszących lotniskowców.

Do obrony bezpośredniej okręt miał zamontowane:

• 16 dział przeciwlotniczych 127 mm, Typ 89 L/40, (maksymalny zasięg 16.100 m, maksymalny pułap 9440 m),
• 12 wyrzutni niekierowanych przeciwlotniczych pocisków rakietowych kal. 120 mm (waga każdej rakiety to 22,5 kg, maksymalna prędkość 200 m/s. Maksymalny zasięg 4800 m),
• 22 przeciwlotnicze karabiny maszynowe kal 13 mm,
• 145 działek przeciwlotniczych 25 mm L/60 Typ 96 L/60 (efektywny zasięg rażenia 1500-3000 m, skuteczny pułap 5500 m, 110-120 strzałów na minutę). Mimo dużej ilości działek broń była bardzo niecelna i mało efektywna przy szybko poruszającym się celu jakim był wrogi samolot.

Atak na Shinano

W dniu 29 listopada 1944 roku zaledwie dziesięć dni po wejściu do służby, podczas przeprowadzania prób eksploatacyjnych lotniskowiec został zauważony przez amerykański okręt podwodny USS Archerfish (SS-311). Dowódca USS Archerfisha komandor Joseph F. Enright prowadził akcję poszukiwawczą na tym akwenie, poszukując załogi z zestrzelonego B-29. Lotniskowiec wraz z eskortującymi go czterema niszczycielami płynął jednak za szybko dla amerykańskiego okrętu. Joseph F. Enright poczekał aż zapadnie zmrok i postanowił doścignąć uciekające mu okręty japońskie.

Dowódca Shinano Toshio Abe obawiając się zagrożenia ze strony okrętów podwodnych rozkazał by płynąć zygzakiem. Lotniskowiec mając problemy techniczne musiał zredukować prędkość płynąc z podobną prędkością do USS Archerfisha. Amerykański okręt nie byłby w stanie doścignąć lotniskowca gdyby nie manewry zygzakowania. Enrightowi udało się dopłynąć do okrętów japońskich i wyjść na kurs przecięcia. Wtedy obserwując przez peryskop Enright zobaczył jak jeden z japońskich niszczycieli skręca bezpośrednio w kierunku USS Archerfisha. Obawiając się że okręt został zauważony natychmiast wydał rozkaz alarmowego zanurzenia by jak najszybciej zejść na bezpieczną głębokość. Na pokładzie Archerfisha wszyscy w napięciu oczekiwali eksplozji bomb głębinowych. Niszczyciel przeszedł nad okrętem nie zauważając USS Archerfisha.