Typ UPHOLDER
Witold RYCHTER
PRODUCENT: Wielka Brytania, okręty weszły do służby na przełomie 1990/1993 roku.
KLASA: Myśliwski okręt podwodny o napędzie spalinowo-elektrycznym.
DANE TECHNICZNE:
- Wyporność nawodna: 2168 ton
- Wyporność podwodna: 2455 ton
Wymiary okrętu: długość 63,9 do 66 m, szerokość 6,83 m, zanurzenie 5,7 do 6,3 m – różnice w wymiarach są wynikiem modyfikacji tego typu
Napęd: Spalinowo-elektryczny na jedną śrubę. Trzy zespoły generatorów spalinowo-elektyrcznych GMT A210 i 16, każdy o mocy 1070 KM; jeden silnik elektryczny typu Mirelli.
Prędkość nawodna: 12 w. przy 2210 KM
Prędkość podwodna: 19 w. przy 3650 KM
Załoga: 7 oficerów i 44 marynarzy
KONSTRUKCJA/URZĄDZENIA ELEKTRONICZNE:
Kształt kadłuba o stosunkowo dużej szerokości w stosunku do długości został wykonany na wzór brytyjskich atomowych okrętów podwodnych. Okręty mają jednokadłubową konstrukcję o kształcie cylindrycznym. Kadłub sztywny stocznia w Vickers wykonała ze stali NQ1, która była odpowiednikiem stali HY80, pozwalająca na zanurzenie maksymalne do głębokości 200 m.
W porównaniu z wcześniejszymi okrętami o napędzie klasycznym znacznie powiększono kiosk, który wykonano w większości z tworzywa sztucznego. Szeroki kadłub sztywny pozwolił na wprowadzenie przestronniejszego układu dwupokładowego.
Pod kioskiem razem zgrupowano przedział dowodzenia, pomieszczenia łączności oraz obsługi pasywnych środków wykrywania. Przed tymi przedziałami umieszczono przedział zapasowych torped. Na dolnym pokładzie umieszczono pomieszczenia załogi pod którymi rozłożone są dwie baterie akumulatorów kwasowych, po 240 ogniw każda.
Pomieszczenia siłowni głównej oraz pomocniczej mieszczą się na jednym pokładzie tuż za pomieszczeniami załogi. Dwa zespoły prądotwórcze umieszczone zostały w przedniej części maszynowej nad zbiornikami paliwa napędzane 16-cylindrycznymi silnikami Paxman ustawione na fundamentach tłumiących drgania. Przedział generatorów oddzielony został od silników poprzeczną dźwiękoszczelną grodzią. Główny elektryczny silnik napędowy GEC zawiera w sobie dwa silniki w jednej obudowie, z dwoma twornikami napędzającymi jeden wał śrubowy. Rozwiązanie takie pozwala na pracę w kilku układach szeregowych lub równoległych zapewniających stałą dostawę mocy w granicach prędkości pomiędzy 4 a 20 węzłami. Oddzielenie silnika umożliwiło pracę napędu przy prędkości poniżej 4 węzłów.
Okręty typu Uphonder osiągają bardzo dużą prędkość podwodną. W porównaniu z innymi klasycznymi okrętami podwodnymi np. typem Oberon mają pojemność baterii akumulatorów zapewniającą im podwodny zasięg większy o 45%. Typ Upholder może pływać również pod chrapami z prędkością 19 węzłów.
Wysoki stopień automatyzacji, oraz zastosowanie funkcji autopilota pozwolił na znaczną redukcję załogi, która wynosi 46 oficerów i marynarzy.
Okręty tego typu wyposażono w układ hydrolokacyjny o działaniu aktywno-pasywnym typu 2040 opracowanym przez francuską firmę Thomson-CSF Ele`done. Układ pasywny obejmuje potrójny, składający się z 48 elementów, dookólny przetwornik umieszczony na górnej krawędzi dziobu, natomiast bojowy układ aktywny znajduje się w przedniej części kiosku. Urządzenie to pozwala na jednoczesne śledzenie 12 celów. Typ 2040 uzupełniony został standardowym układem hydrofonów bocznych typu 2007, pasywnym układem typu 2026. System dowodzenia, informacji oraz kierowania strzelaniem oparty został na systemie DCA/DCB, który jest na wyposażeniu brytyjskich myśliwskich okrętów podwodnych o napędzie atomowym. W skład tego systemu wchodzą dwa komputery FM 1600E.
UZBROJENIE:
Typ Upholder został wyposażony w sześć dziobowych wyrzutni torpedowych o standardowej średnicy 533 mm. Wyrzutnie zostały rozmieszczone na dwóch poziomach. Dwie na górze oraz cztery na dole. Torpedy są odpalane ciśnieniowo co daje możliwość wystrzeliwania ich z każdej dowolnej głębokości na której znajduje się aktualnie okręt. Ładowanie torped wspomagane jest hydraulicznie.
Okręty po wejściu do służby wyposażone zostały w torpedy Mk24 Tigerfish. Na początku lat 80-tych Royal Navy postanowiła zastąpić je ciężkimi torpedami Marconi Spearfish, które stale przechodziły proces udoskonaleń.
Ciężka torpeda Spearfish opracowana została głównie do zwalczania najnowszych szybkich rosyjskich atomowych myśliwskich okrętów podwodnych, które schodzą na duże głębokości.
Torpeda Spearfish mierzy 8,5 m i waży 2000 kg. Napęd torpedzie zapewnia turbina Sundstranda, która ma osiągać prędkość ponad 80 węzłów (154 km/h) o zasięgu 54 km (na niskich obrotach) i 23 km (z maksymalną prędkością). Torpeda ta jest nie tylko znacznie szybsza, ale ma o wiele bardziej nowoczesny system naprowadzania.
Okręty typu Upholder są wyposażone również w przeciwskrętowe rakiety Sub-Harpoon oraz miny Stonefish, które mogą być stawiane z wyrzutni torpedowych. W miejsce każdej torpedy jest możliwość zabrania dwóch min, które rozmieszczone są na specjalnych stojakach. Łącznie ten typ okrętu podwodnego może zabrać 16 sztuk podstawowego pełnowymiarowego uzbrojenia. Obydwa typy torped można używać zarówno przeciw okrętom nawodnym jak i podwodnym.
