Typ SIERRA (projekt 945)

Konstrukcja i urządzenia elektroniczne

Okręty typu Sierra są o ponad 4 metry dłuższe od okrętów typu Victor III i nieco szersze. Zwiększenie szerokości było spowodowane koniecznością wyciszenia przedziału maszynowni, przez założenie izolacji dźwiękowej głównych elementów napędowych i pomocniczych szczególnie pomp i przekładni. Wszystkie te urządzenia izolowano od kadłuba poprzez stosowanie odpowiednich urządzeń wyciszających. Jednostki te mogą rozwijać prędkości do 30 węzłów. Pojedynczy wał obraca siedmiopłatową śrubę napędową, która zastosowana została również w typach Akula i Alfa. Sierry mają szerszy i bardziej spłaszczony kiosk w porównaniu do tego, który zamontowano w typie Victor III, jest nawet krótszy od kiosku w typie Akula. Przednie stary głębokości są całkowicie chowane, umieszczone blisko dziobu w sposób stosowany we wcześniejszych typach rosyjskich jednostek.

Część rufowa wyposażona jest w obecnie już standardowe usterzenie krzyżowe, z opływową gondolą, taką samą jak w typie Victor III, która umieszczona jest nad sterem kierunkowym. Okręty tego typu mają prawdopodobnie konstrukcje dwukadłubową. Wskazuje na to linia otworów dla wolnego przepływu wody wzdłuż kadłuba lekkiego.

Zdjęcie: www.military-today.com
Zdjęcie: www.military-today.com

Jednostki typu Sierra wykorzystują duży hydrolokator dziobowy o działaniu aktywno-pasywnym, który najprawdopodobniej był skonstruowany dla okrętów typu Victor. Urządzenie kontroli strzelania przystosowane zostało do wszystkich rodzajów broni podwodnych odpalanych z wyrzutni torpedowych. Hydrofony holowane wysuwane są z opływowej gondoli, która umieszczona jest nad sterem kierunkowym. Typ Sierra wyposażony jest w szereg czujników masztowych na, które składają się peryskop wachtowy i bojowy, radar nadzoru powietrznego, który połączony jest ze środkami wykrywania pasywnego, anteny do odbioru radiowego działające na bardzo niskich częstotliwościach, anteny nawigacji i anteny łączności błyskawicznej.

Budując te jednostki zrezygnowano z podwójnego luku położonego tuż za kioskiem, w którym mieściły się zwykle boje do łączności o zakresie bardzo niskich częstotliwości. Rozwiązanie takie stosowane było we wszystkich zbudowanych wcześniej rosyjskich atomowych okrętach podwodnych.

Główną różnicą pomiędzy okrętami projektu 945 a 945A (Sierra I a Sierra II) to przede wszystkim powiększony kadłub. Dzięki takiemu rozwiązaniu konstrukcyjnemu długość okrętu zwiększyła się o 5 metrów, a długość kiosku o 6 metrów. Przedłużenie kadłuba pozwoliło na powiększenie przedziału mieszkalnego dla załogi oraz zainstalowanie dodatkowych elementów, które znacznie poprawiły wyciszenie okrętu. Wydłużenie kiosku umożliwiło montaż dwóch kapsuł ratunkowych (jednostki typu Sierra I wyposażone były tylko w jedną kapsułę ratunkową) przystosowanych do wynurzenia z głębokości do 1500 metrów. Dzięki takiemu rozwiązaniu w wyniku awarii uratować się mogła większa część załogi.

Zainstalowany został również nowy sonar, podobny w charakterystykach do amerykańskiego. Częściowo w konstrukcji okrętów Sierra II wykorzystano technologie pochodzące z porzuconego projektu ultracichych okrętów podwodnych projektu 991.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *