Typ SIERRA (projekt 945)

Konstrukcja i urządzenia elektroniczne

Okręty typu Sierra są o ponad 4 metry dłuższe od okrętów typu Victor III i nieco szersze. Zwiększenie szerokości było spowodowane koniecznością wyciszenia przedziału maszynowni, przez założenie izolacji dźwiękowej głównych elementów napędowych i pomocniczych szczególnie pomp i przekładni. Wszystkie te urządzenia izolowano od kadłuba poprzez stosowanie odpowiednich urządzeń wyciszających. Jednostki te mogą rozwijać prędkości do 30 węzłów. Pojedynczy wał obraca siedmiopłatową śrubę napędową, która zastosowana została również w typach Akula i Alfa. Sierry mają szerszy i bardziej spłaszczony kiosk w porównaniu do tego, który zamontowano w typie Victor III, jest nawet krótszy od kiosku w typie Akula. Przednie stary głębokości są całkowicie chowane, umieszczone blisko dziobu w sposób stosowany we wcześniejszych typach rosyjskich jednostek.

Część rufowa wyposażona jest w obecnie już standardowe usterzenie krzyżowe, z opływową gondolą, taką samą jak w typie Victor III, która umieszczona jest nad sterem kierunkowym. Okręty tego typu mają prawdopodobnie konstrukcje dwukadłubową. Wskazuje na to linia otworów dla wolnego przepływu wody wzdłuż kadłuba lekkiego.

Jednostki typu Sierra wykorzystują duży hydrolokator dziobowy o działaniu aktywno-pasywnym, który najprawdopodobniej był skonstruowany dla okrętów typu Victor. Urządzenie kontroli strzelania przystosowane zostało do wszystkich rodzajów broni podwodnych odpalanych z wyrzutni torpedowych. Hydrofony holowane wysuwane są z opływowej gondoli, która umieszczona jest nad sterem kierunkowym. Typ Sierra wyposażony jest w szereg czujników masztowych na, które składają się peryskop wachtowy i bojowy, radar nadzoru powietrznego, który połączony jest ze środkami wykrywania pasywnego, anteny do odbioru radiowego działające na bardzo niskich częstotliwościach, anteny nawigacji i anteny łączności błyskawicznej.

Budując te jednostki zrezygnowano z podwójnego luku położonego tuż za kioskiem, w którym mieściły się zwykle boje do łączności o zakresie bardzo niskich częstotliwości. Rozwiązanie takie stosowane było we wszystkich zbudowanych wcześniej rosyjskich atomowych okrętach podwodnych.

Główną różnicą pomiędzy okrętami projektu 945 a 945A (Sierra I a Sierra II) to przede wszystkim powiększony kadłub. Dzięki takiemu rozwiązaniu konstrukcyjnemu długość okrętu zwiększyła się o 5 metrów, a długość kiosku o 6 metrów. Przedłużenie kadłuba pozwoliło na powiększenie przedziału mieszkalnego dla załogi oraz zainstalowanie dodatkowych elementów, które znacznie poprawiły wyciszenie okrętu. Wydłużenie kiosku umożliwiło montaż dwóch kapsuł ratunkowych (jednostki typu Sierra I wyposażone były tylko w jedną kapsułę ratunkową) przystosowanych do wynurzenia z głębokości do 1500 metrów. Dzięki takiemu rozwiązaniu w wyniku awarii uratować się mogła większa część załogi.

Zainstalowany został również nowy sonar, podobny w charakterystykach do amerykańskiego. Częściowo w konstrukcji okrętów Sierra II wykorzystano technologie pochodzące z porzuconego projektu ultracichych okrętów podwodnych projektu 991.