Konkurs pt. HISTORIA może być ciekawa – „Bez dachu” i „Biez wódki”
Zapraszamy uczniów oraz nauczycieli do wzięcia udziału w konkursie historyczno – marynistycznym, w którym do zdobycia są książki Aleksandra Topolskiego pt. „Bez dachu” i „Biez wódki”. Moje wojenne przeżycia w Rosji” ufundowane przez Wydawnictwo Rebis.
Konkurs Organizowany jest przez witrynę internetową Okręty Podwodne Świata (www.okretypodwodne.edu.pl) oraz Wydawnictwo Rebis (www.rebis.com.pl).
Aby zabrać udział w konkursie należy odpowiedzieć na 3 pytania konkursowe umieszczone na stronie internetowej www.okretypodwodne.edu.pl.
Wśród tych, którzy odpowiedzą poprawnie na wszystkie pytania, rozlosujemy wspomniane nagrody.
Organizatorzy:
Okręty Podwodne Świata, Wydawnictwo Rebis oraz Liceum Ogólnokształcące Sióstr Salezjanek
KONKURS ZAKOŃCZONY
OPIS KSIĄŻEK:
BEZ WODKI
Jeśli o literaturze obozowej można było napisać jeszcze coś nowego, to zrobił to Topolski!
Książka Aleksandra Topolskiego to podróż przez wojenną Rosję widzianą oczami młodego chłopaka z najgorszej możliwej perspektywy – zza więziennych krat i obozowych drutów. Oglądany od podszewki, radziecki system penitencjarny obnaża dramatyzm życia w tym „raju klasy robotniczej”, jakim miał być ZSRS: rozpad więzi społecznych, upadek moralności i ogrom cierpienia zwykłych ludzi, którym obiecywano raj, a którzy trafili do piekła na ziemi.
Ta wędrówka ma szczęśliwy finał. Wiele w tym zasługi losu lub, jak kto woli, Bożej opieki, ale też szczególnej postawy młodziutkiego Topolskiego, który ocalał, schroniwszy się za tarczą niezwykłych w tych okolicznościach poczucia humoru i ironii.Aleksander Topolski dorastał w Horodence, niewielkim mieście w południowo-wschodniej Polsce. Aresztowany podczas próby przekroczenia granicy z Rumunią, spędził ponad dwa lata w radzieckich więzieniach i łagrach, zanim udało mu się dołączyć do formującego się Drugiego Korpusu. Po wojnie ukończył architekturę na Manchester University i pracował w Anglii, Stanach Zjednoczonych, Puerto Rico i Indiach Zachodnich. Ostatecznie osiedlił się i mieszka w Kanadzie.
BEZ DACHU
Kontynuacja rewelacyjnej Biez wodki!
Topolski zdołał się wyrwać z prawdziwego piekła na ziemi – Związku Sowieckiego z jego więzieniami, obozami pracy, głodem i wszechobecnym absurdem życia. Trafił do armii generała Andersa. Śledzimy jego służbę, codzienne zajęcia w Iranie, Iraku, Palestynie, Egipcie oraz walki Drugiego Korpusu we Włoszech. Wszystko to jednak ciąg dalszy tułaczki, swoistej bezdomności i niepokoju o przyszłość. A przede wszystkim o ojczyznę, o której ciągle pamięta i o którą się bije. Odnalezieni koledzy, nawiązane przyjaźnie, pierwsze miłości i pełne humoru, opowiedziane z dystansem przygody młodego przecież wówczas człowieka pozwalają o tym niepokoju zapomnieć. Ale zawsze tylko na jakiś czas…
Niektórzy Anglicy w PAC zdradzali dość naiwne spojrzenie na świat. Każdy żołnierz mógł wejść do ich punktu i poprosić o parę kondomów. Ale niejeden Polak prosił o tuzin kondomów, a następnego dnia pojawiał się w tym samym punkcie i prosił o kolejny tuzin. Jeśli dyżur pełnił ten sam angielski żołnierz, robiło to na nim kolosalne wrażenie. Polakom przysparzało to zapewne reputacji nie tyle romantycznych kochanków, ile maniaków seksualnych. Przyczyna tych rzekomo niewyczerpanych męskich możliwości była jednak zupełnie inna. Za swoich rządów Mussolini robił wszystko, żeby nakłaniać Włochów i Włoszki do płodzenia dzieci. Jednym ze sposobów realizacji tych planów było ograniczenie produkcji i sprzedaży kondomów, co przełożyło się w całym kraju na niedobór i wzrost ceny tego chodliwego artykułu pierwszej potrzeby. Rynkowe braki bezwstydnie wykorzystywali cudzoziemscy żołnierze, zawsze łasi na liry.
Aleksander Topolski dorastał w Horodence, niewielkim mieście w południowo-wschodniej Polsce. Aresztowany podczas próby przekroczenia granicy z Rumunią, spędził ponad dwa lata w radzieckich więzieniach i łagrach, zanim udało mu się dołączyć do formującego się Drugiego Korpusu. Po wojnie ukończył architekturę na Manchester University i pracował w Anglii, Stanach Zjednoczonych, Puerto Rico i Indiach Zachodnich. Ostatecznie osiedlił się i mieszka w Kanadzie.