Royal Navy przeprowadziła udane testy torpedy Spearfish Mod 1
31 lipca 2024 r. brytyjska Royal Navy ogłosiła, że pomyślnie przeprowadziła Sea Acceptance Testing (SAT) najnowszej wersji torpedy Spearfish, znanej jako Spearfish Mod 1, na pokładzie okrętu podwodnego klasy Vanguard. SAT odbył się w ciągu trzech dni u wybrzeży Szkocji, co oznacza pierwszy przypadek testowania Spearfish nowej generacji na okręcie podwodnym z napędem jądrowym i pociskami balistycznymi klasy Vanguard. Testy te zapewniają, że okręty podwodne Royal Navy pozostaną wyposażone w nowoczesne torpedy, utrzymując pełną gotowość bojową.
Udane próby wskazują, że okręty podwodne mogą teraz stawić czoła obecnym zagrożeniom morskim na morzu. Próby obejmowały atakowanie torpedą celów nawodnych i podwodnych, co pozwoliło załodze testować nową broń w różnych warunkach.
Te udane testy oznaczają, że zarówno okręty podwodne Royal Navy klasy Astute, jak i Vanguard ukończyły już próby nowej torpedy Spearfish. Spearfish jest w użyciu od prawie trzech dekad i jest w stanie niszczyć różne cele, w tym fregaty, niszczyciele, duże okręty wojenne i wrogie okręty podwodne.
Torpeda Spearfish, opracowana przez GEC-Marconi Underwater Systems (obecnie BAE Systems Underwater Systems), jest ciężką torpedą wykorzystywaną przez Royal Navy zarówno do zwalczania okrętów podwodnych (ASW), jak i do zwalczania okrętów nawodnych (ASuW). Torpeda, która weszła do służby w 1992 r., może być sterowana za pomocą przewodu lub autonomicznego aktywnego/pasywnego sonaru. Torpeda ma średnicę 21 cali, długość 7 metrów i waży około 1850 kg. Może osiągać prędkość do 80 węzłów (92 mph) i ma zasięg operacyjny przekraczający 30 mil morskich. Głowica bojowa, 300-kilogramowy aluminiowany ładunek wybuchowy PBX, może detonować w kontakcie lub za pośrednictwem akustycznego zapalnika zbliżeniowego, optymalizując uszkodzenia poprzez eksplozje pod kilem przeciwko okrętom podwodnym i nawodnym.
Spearfish Mod 1 to ulepszona wersja oryginalnej torpedy Spearfish, opracowana w ramach programu o wartości 270 milionów funtów zainicjowanego w 2009 r. w celu utrzymania jej skuteczności jako podstawowej konwencjonalnej broni floty okrętów podwodnych Royal Navy. Projekt modernizacji, rozpoczęty w 2010 r., miał na celu ulepszenie praktycznie każdego aspektu torpedy, zwłaszcza biorąc pod uwagę obecne ograniczone uzbrojenie przeciwokrętowe brytyjskiej floty nawodnej.
Kluczowe ulepszenia w Mod 1 obejmują zaawansowany system naprowadzania i łącze danych światłowodowych o dużej przepustowości, które umożliwia kierowanie torpedą za pomocą komend z systemu bojowego okrętu podwodnego. Ten przewód dowodzenia, który może rozciągać się do co najmniej 30 km, umożliwia zmiany ograniczeń celu, głębokości i zasięgu oraz umożliwia ignorowanie środków zaradczych. Zestaw sonarów okrętu podwodnego, będąc bardziej czułym i wyczulonym niż torpeda, zwiększa dokładność naprowadzania. Jeśli przewód zostanie zerwany, torpeda będzie kontynuować swoją misję autonomicznie w oparciu o ostatnie zaprogramowane parametry i może użyć swojego aktywnego sonaru, jeśli będzie to konieczne.
Mod 1 wykorzystuje więcej modułowych komponentów, co ułatwia konserwację i przyszłe ulepszenia. Głowica bojowa została zastąpiona bezpieczniejszą, niewrażliwą amunicją TDW, która jest odporna na wstrząsy, wybuchy, ciepło i ogień. Ponadto dwupaliwowy system Otto/HAP w silniku turbiny gazowej został zastąpiony pojedynczym ogniwem paliwowym Otto II, zapewniając bezpieczniejszy i bardziej niezawodny napęd. Obszerne testy głębinowe potwierdziły te ulepszenia, a Mod 1 ma być w pełni operacyjny do 2025 r., a przewidywany okres eksploatacji ma trwać do lat 50. XXI wieku.
Źródło: World Defence News
Przeczytaj też:
