Peruwiańskie okręty podwodne typu „Dos de Mayo” (Sierra)
Podczas budowy pierwszej pary okrętów podwodnych ich załogi w kwietniu 1954 roku przeprowadziły ćwiczenia w ratowania zatopionych okrętów z udziałem okrętu ratowniczego U.S. Navy Blue Bird.
Przed rejsem do Peru okręty typu „S” przeszły intensywne ćwiczenia. Tak więc, Tiburón spędził 27 dni w morzu, przeszedł 2869 mil, przeprowadził 87 zanurzeń, przebywał pod wodą ponad 57 godzin, wykonał 38 ataków torpedowych z wykorzystaniem wszystkich sześciu wyrzutni torped oraz wykonał pięć strzelań z działa.
18 lipca 1954 roku Tiburón i Lomo opuściły USA i udały się do peruwiańskiego portu Ancon,, dokąd przybyły po dwunastu dniach rejsu. Stąd, z prezydentem i ministrem marynarki Peru na pokładzie okręty, w towarzystwie dywizjonu niszczycieli przeszły do Callao.
Druga para okrętów przybyła do Callao 27 listopada 1957 roku. Wszystkie nowe okręty podwodne weszły w skład 2 dywizjonu (Segundo División de Submarinos) flotylli okrętów podwodnych (Flotilla de Submarinos).
29 marca 1957 roku okręty zmieniły nazwy: S-41 Lobo został SS-41 Dos de Mayo, S-42 Tiburón – SS-42 Abtao, S-43 Atún – SS-43 Angamos, S-44 Merlín – SS-44 Iquique.
Od 19 stycznia do 27 lutego 1958 roku sześć okrętów podwodnych flotylli, w tym wszystkie jednostki typu „Sierra”, odbyło rejs z wizytą w Strefie Kanału Panamskiego. Jednocześnie na ich pokładach znajdował się podchorążowie czwartego roku Akademii Marynarki Wojennej i czterej argentyńscy podwodniacy. Była to największa grupa okrętów podwodnych, przybyła do strefy kanału od czasów drugiej wojny światowej.
Od 1959 roku rozpoczęto regularne morskie ćwiczenia flot wojennych państw sojuszu półkuli zachodniej, w których stale uczestniczyły również i peruwiańskie okręty podwodne. Ich głównym celem było przećwiczenie zwalczania okrętów podwodnych. Innym celem dla okrętów typu „S” było wysadzanie na brzeg pododdziałów sił specjalnych piechoty morskiej.
W latach sześćdziesiątych – początku siedemdziesiątych w bazie marynarki wojennej USA w Key West (stan Floryda) okręty podwodne typu „S” przeszły remont i modernizację z wymianą baterii akumulatorowych. Przy czym na Dos de Mayo i Abtao zainstalowano nowe sonary, a w 1972 roku na Abtao pojawił się system nawigacji satelitarnej.
W trakcie konfliktu zbrojnego pomiędzy Peru i Ekwadorem (Conflicto del Alto Cenepa) w 1995 roku cztery peruwiańskie okręty podwodne, w tym Dos de Mayo, zostały ustawione na pozycjach u północnego wybrzeża kraju na podejściach do Zatoki Guayaquil.
W latach 1990-1999, wszystkie jednostki typu „Sierra” zostały wycofane ze składu floty. W lipcu 2001 roku, prezydent Peru podpisał dekret o przekazaniu Abtao Stowarzyszeniu oficerów-podwodniaków (la Asociación de Oficiales Submarinistas del Perú) dla wykorzystania w charakterze muzeum. 28 stycznia 2004 roku w Callao odbyła się uroczysta ceremonia otwarcia Museo de Sitio Naval Abtao.
Bibliografia
- Jorge Ortiz Sotelo. Fuerza de Submarinos 100 anos: 1911-2011. Lima, 2011.
- El Mar de Grau y la Marina de Guerra del Perú. Ministerio de Marina del Peru, Lima, 1986.
- www.marina.mil.pe
Aleksandr Mitrofanow (Litwa)
Tłumaczenie z języka rosyjskiego
Dariusz Kołodziejczyk
Przeczytaj też:
