Korea Północna prezentuje pierwszy okręt podwodny o napędzie atomowym

Dlaczego Kimowie dążyli do posiadania broni atomowej a teraz chcą rozwijać środki do jej przenoszenia. By to zrozumieć należy się cofnąć do lat 60-tych czy 70-tych. Po wojnie w 1956 roku pozycja Korei Północnej w dużej mierze była uzależniona jak już wspomniałem od Chin i Rosji. By się usamodzielnić i zagwarantować sobie na przyszłość większą stabilność, Kim Ir Sen postanowił współpracować z dwoma sąsiadami i prowadził rozmowy, które zakończyły się sukcesem w postaci własnego programu atomowego. Prace znacznie przyspieszyły, gdy rozpadł się ZSRR. Wtedy władze w Korei wystraszyły się tego, co stało się z Blokiem Wschodnim i co mogło w konsekwencji stać się z nimi. Gwarancją bezpieczeństwa międzynarodowego starej władzy miał stać się atom. Korea konsekwentnie dążyła do tego celu nie przejmując się opinią międzynarodową czy raportami Międzynarodowej Komisji ds. Energii Atomowej. Korea ogłosiła, iż ma bombę atomową. Równocześnie prowadzone były prace badawcze nad projektami związanymi z rakietami krótkiego, średniego i dalekiego zasięgu. Obydwa te elementy zostały osiągnięte. Korea z całej triady umożliwiającej atak w momencie zagrożenia dysponowała tylko wyrzutniami lądowymi oraz samolotami mogącymi takie głowice przenosić. Dlatego m.in., Kim Dzong Un podjął decyzję by budować atomowy okręt podwodny mogący zaatakować dowolny cel w odpowiedzi na atak na Koreę Północną.

W pewnym momencie krajem, który najbardziej wspierał Koreańczyków mogły być Chiny, którym bardzo zależy na „silnej” Korei. Agresywna Korea, skupia na sobie całą uwagę państw na Dalekim Wschodzie, co jest korzystne dla polityki Chin.

W 2017 roku, Kim Dzong Un ogłosił, że Północno Koreański program atomowy został ukończony. Tym samym Korea osiągnęła swój cel i stała się wreszcie potęgą nuklearną i nikt od tej chwili nie odważy się jej zaatakować.

Na potęgę atomu zwrócił już uwagę, Kim Ir Sen, gdy Amerykanie zrzucili bomby atomowe na Hiroszimę i Nagasaki. Dobrze wyczuwał siłę i wielką moc nowej broni. Kim Ir Sen obserwował konsekwencje, jakie ona ze sobą niosła dla Japonii, która niemal natychmiast podpisała akt kapitulacji.

Pierwszy doświadczalny reaktor Kora Północna otrzymała od Związku Radzieckiego w 1963 roku. W latach 60-tych i 70-tych wielu koreańskich naukowców pracowało w ośrodkach w ZSRR zdobywając niezbędną wiedzę, którą później chciał wykorzystać reżim. Prace Koreańczycy głównie przeprowadzali w ośrodku Yongbyon.

31 sierpnia 1998 roku Korea Północna wykonała nad terytorium Japonii niezapowiedziany test pocisku balistycznego Taepodong-1. Jednocześnie cały czas trwały prace nad skonstruowaniem bomby atomowej. 10 sierpnia 2005 roku świat zelektryzowała informacja przekazana przez Koreańskie media, iż Korea posiada broń atomową.

Korea stale rozwijała swoje możliwości rakietowe. W kwietniu 2009 roku przeprowadzono próbę rakiety Taepodong-2 a miesiąc później przeprowadzono próbną eksplozję bomby atomowej na poligonie Kilju.